ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΟΥΝΤΟΣ: Τί σημαίνει “υπεύθυνες επενδύσεις” για τις ασφαλιστικές εταιρείες;

Τί σημαίνει “υπεύθυνες επενδύσεις” για τις ασφαλιστικές εταιρείες; 

Του Γιάννη Ρούντου*

Ρητορικό το ερώτημα, για όσους/ες συναισθάνονται τη βαθύτατα κοινωνική αποστολή της ασφάλισης. Και πρέπει να προσθέσω, πως αυτή η αποστολή προετοιμάζει με τον ιδανικό τρόπο την αυτονόητη, ουσιαστική συμμόρφωση με τα UN Sustainable Development Goals, τα ESG και με κάθε ευεργετική οδηγία δέσμευσης έναντι ευθυνών -ανεξαρτήτως του επικοινωνιακού συρμού της εποχής μας- για την κοινωνία [S], το περιβάλλον [E], τη διακυβέρνηση [G] και συνακολούθως την οικονομία, κοντολογίς με την ευκταία ευημερία.

Γι’ αυτόν τον λόγο, βλέπω ως θετική, αυτονόητα χρήσιμη τη διασύνδεση της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος με τον οργανισμό για τις υπεύθυνες επενδύσεις, Principles for Responsible Investment (PRI). Η συμμετοχή της ΕΑΕΕ στο Principles for Responsible Investment, που υποστηρίζεται από τον ΟΗΕ, παρέχει δυνητικά πρόσβαση σε εργαλεία και υλικό για μεταφορά γνώσης και βέλτιστων πρακτικών από το PRI στην ελληνική ασφαλιστική αγορά.

Σημαντική πρωτοβουλία, που όμως πρέπει να μεταφραστεί σε έργο. Για να αποβεί ουσιαστική η σχέση, θα πρέπει η ΕΑΕΕ να λειτουργήσει στην πράξη ως δυναμικός πρεσβευτής υιοθέτησης τωv Αρχών για Υπεύθυνες Επενδύσεις στην ελληνική ασφαλιστική αγορά, όπου οι επιχειρήσεις υστερούν στρατηγικά και πρακτικά.

Από την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα έχω υποστηρίξει με εισηγήσεις αυτή την αναγκαιότητα ρόλου θεσμικής ευθύνης της ´Ενωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος για την εμπέδωση της Υπεύθυνης Επιχειρηματικότητας σε βάση Βιωσιμότητας, πριν τα ESG γίνουν υποχρεωτικότητα για τον κλάδο από τις ευρωπαϊκές οδηγίες.

Αυτή είναι η πραγματική αποστολή του θεσμικού φορέα της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς στην προσπάθεια να ομογενοποιηθεί στο επίπεδο του “Σκοπού” (Purpose) ο ασφαλιστικός κλάδος, που στη χώρα μας παρουσιάζει ανισότητες και ετερομορφίες – συνεπώς και πρόσθετες δυσκολίες προσαρμογής, αντιθέτως από τον τραπεζικό τομέα”.

Δεν μπορώ, ωστόσο, να ξεφύγω από τον αναπόφευκτο συνειρμό ενός δημοσιεύματος, τεκμηριωμένου με στοιχεία πριν τρία χρόνια. Ήταν κηλίδα για έναν κλάδο που είναι ο μεγαλύτερος θεσμικός επενδυτής στην Ευρώπη, με περισσότερα από 10 τρισεκατομμύρια ευρώ.

Το ρεπορτάζ παρουσίαζε ασφαλιστικούς κολοσσούς (κάποιοι δραστηριοποιούνται και στην Ελλάδα) με εξαιρετικές επιδόσεις σε επενδύσεις της εμπορικής βιομηχανίας και διακίνησης όπλων παρακαλώ, ιδιαίτερα στο ταραγμένο γεωπολιτικό πεδίο της Ανατολής… Μια τέτοια θλιβερή εικόνα, πίσω από τα προσωπεία της ευαισθησίας και των δήθεν συμμορφώσεων και απολογισμών, είναι καταδικαστέα και πρέπει να μείνει μακριά από την ασφαλιστική βιομηχανία.

Η λήψη επενδυτικών αποφάσεων των ασφαλιστικών οργανισμών επηρεάζεται από την εξέλιξη των χαρτοφυλακίων τους. Δεδομένου ότι αυτές εξαρτώνται από την ανάληψη ευθύνης, οι ασφαλιστές οφείλουν να επενδύουν σε αξίες συναφείς με τις υποχρεώσεις τους και ιδιαίτερα με τη διάρκεια αυτών των υποχρεώσεων, που κυρίως αφορούν σε κρίσιμα περιουσιακά στοιχεία: συντάξεων και αποταμιεύσεων, αλλά και ακινήτων, επαγγελματικού εξοπλισμού και άλλων σχετικών με τους μεγάλους κινδύνους της σύγχρονης εποχής.

Οι ασφαλιστές πρέπει να είναι επενδυτές με γνώμονα μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας απέναντι στην κλιματική αλλαγή, την απειλούμενη υγεία, την ψηφιακή τεχνολογία που ανοίγει απέραντα πεδία ρίσκου και βέβαια, απέναντι στον κοινό παρονομαστή: τις ανθρωπιστικές κρίσεις και κοινωνικές αναταράξεις που οι κίνδυνοι αυτοί εγκυμονούν. Για τη χώρα μας, η Ένωση οφείλει -και προφανώς η διοίκησή της έχει τη βούληση- να πράττει τα θεμελιώδη για την υπεύθυνη, ανθρωποκεντρική ασφαλιστική δραστηριότητα και προς αυτή την κατεύθυνση, η σχέση με το PRI μπορεί να βελτιώσει λειτουργικά την ελληνική ασφαλιστική αγορά.

*Πηγή άρθρου: Γιάννης Ρούντος