Ομιλήτρια η διακεκριμένη Αμερικανίδα ακαδημαϊκός και συγγραφέας Carol Becker και θέμα «Πώς αντιλαμβανόμαστε τον χρόνο: Προτάσεις για έναν μελλοντικό κόσμο».
Πραγματοποιήθηκε στις εγκαταστάσεις του Deree – The American College of Greece στην Αγία Παρασκευή, η 23η διάλεξη Kimon Friar με καλεσμένη τη διακεκριμένη Αμερικανίδα ακαδημαϊκό Carol Becker και θέμα «Πώς αντιλαμβανόμαστε τον χρόνο: Προτάσεις για έναν μελλοντικό κόσμο». Η σειρά διαλέξεων Kimon Friar αποτελεί θεσμό για το Κολλέγιο και διοργανώνεται από τη Σχολή Καλών και Παραστατικών Τεχνών Frances Rich του Deree.
Η φετινή διάλεξη πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με το Ίδρυμα Fulbright στην Ελλάδα, με αφορμή τη συμπλήρωση 70 χρόνων εκπαιδευτικών και πολιτιστικών ανταλλαγών μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ. Ο Kimon Friar ήταν US Fulbright Research Scholar στη Σύγχρονη Ελληνική Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, την περίοδο 1954-55 ενώ η Carol Becker υπήρξε US Fulbright Lecturer της Αμερικανικής Λογοτεχνίας/Αμερικανικών Σπουδών στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, μεταξύ 1988-89.
Ανοίγοντας την εκδήλωση, o Provost του Deree, δρ. Θύμιος Ζαχαρόπουλος, υπότροφος και ο ίδιος του Ιδρύματος Fulbright στην Ελλάδα, επισήμανε πως στο Κολλέγιο φυλάσσονται μερικά από τα γραπτά και οι συλλογές του Kimon Friar, και παραχώρησε το βήμα στην Executive Director του Ιδρύματος Fulbright στην Ελλάδα, Άρτεμη Ζενέτου.
Με τη σειρά της, η κυρία Ζενέτου ευχαρίστησε το Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος και το Ίδρυμα Αττική Παράδοση για τη συνδιοργάνωση με το Ίδρυμα Fulbright της φετινής διάλεξης Kimon Friar. To πρόγραμμα Fulbright, δήλωσε η κυρία Ζενέτου, είναι το πρώτο στην Ευρώπη και το δεύτερο στον κόσμο που λειτουργεί αδιάκοπα εδώ και 70 χρόνια ενώ τόνισε ότι αυτήν τη στιγμή λειτουργούν προγράμματα Fulbright σε περισσότερες από 155 χώρες. Την κυρία Ζενέτου διαδέχτηκε στο βήμα η εικαστικός, καθηγήτρια γλυπτικής και πρώην μαθήτρια της Carol Becker στο Columbia University, Τζόρτζια Κοτρέτσος και, με συγκίνηση, παρουσίασε τη φετινή καλεσμένη στο κοινό.
Στην κατάμεστη αίθουσα εκδηλώσεων της Βιβλιοθήκης του Κολλεγίου, για εξήντα ολόκληρα λεπτά, η Carol Becker έδωσε μία διάλεξη για την προβληματική του χρόνου, τις πολλές πτυχές του και τις βαθιά υπαρξιακές του παραμέτρους. «Η αντίληψη του χρόνου δεν αποτελεί άμεσο αντικείμενο της ιστορίας, είναι όμως απαραίτητη για τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο» σχολίασε. Μιλώντας για την ικανότητα της τέχνης να μετατρέπει τον χρόνο σε μορφές κατανοητές από τους ανθρώπους, η διαπρεπής ακαδημαϊκός επισήμανε: «Είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε καλύτερα την κατάστασή μας όταν οι καλλιτέχνες αναλαμβάνουν να αποσαφηνίσουν τον χρόνο, να τον κάνουν πιο ορατό σε εμάς».
Στην παρουσίασή της η Carol Becker ανέλυσε με λεπτομέρεια τα διαφορετικά είδη του χρόνου, εξηγώντας ότι «Η πολυπλοκότητα με την οποία οι άνθρωποι βιώνουμε τον χρόνο δεν είναι πάντα κατανοητή, επομένως είναι απαραίτητο να θέσουμε το ερώτημα με ποιους τρόπους αντιλαμβανόμαστε τον χρόνο, τις εμπειρίες και τον τρόπο που επηρεάζουν τις ζωές μας».
Μεγάλη έμφαση έδωσε επίσης στην αναγκαιότητα της τέχνης ως αντίδοτο στους γρήγορους και πιεστικούς ρυθμούς της καθημερινότητάς μας: «Η τέχνη μάς επιτρέπει να επεκτείνουμε τη ζωή μας και μας θυμίζει ότι, παρόλο που ζούμε σε φρενήρεις καιρούς, ταυτόχρονα εξακολουθούμε να ζούμε στον εσωτερικό, αργό χρόνο του πνευματικού εαυτού μας».
Κλείνοντας, η Carol Becker αναφέρθηκε στον χρόνο της ζωής μας, τον χρόνο που όλοι μας ελπίζουμε ότι μας έχει δοθεί σε αφθονία, ώστε να έχουμε μία πλούσια γεμάτη ύπαρξη. Καθώς όμως αυτός ο χρόνος είναι πεπερασμένος, «ακόμα και αυτήν τη δύσκολη αποδοχή πρέπει, να τη γευτούμε ως μοναδικά ανθρώπινη» σχολίασε η Βecker επικαλούμενη την Ιθάκη του Καβάφη. Ο χρόνος της εκπλήρωσης του ονείρου της ζωής μας δεν είναι ποτέ αρκετός. «Και γι’ αυτό» είπε ολοκληρώνοντας την ομιλία της «μας δίνεται ακριβώς τόσος χρόνος, όσος χρειάζεται».
Η Carol Becker είναι Professor of the Arts και Κοσμήτορας του School of the Arts στο Πανεπιστήμιο Columbia. Έχει συγγράψει πολλά άρθρα και βιβλία, μεταξύ των οποίων: The Invisible Drama: Women and the Anxiety of Change (Prentice Hall & IBD, 1987), The Subversive Imagination: Artists, Society and Social Responsibility (Routledge, 1994), Zones of Contention: Essays on Art, Institutions, Gender, and Anxiety (State University of New York Press, 1996), Surpassing the Spectacle: Global Transformations and the Changing Politics of Art (Rowman & Littlefield Publishers, 2002), Thinking in Place: Art, Action, and Cultural Production (Paradigm Publishers/Routledge, 2009), και το πιο πρόσφατο εκτενές απομνημόνευμά της, Losing Helen (Red Hen Press, 2016). Επίσης, είναι στενή συνεργάτης του Διεθνούς Οικονομικού Φόρουμ για το πρόγραμμα τέχνης και πολιτισμού.
1.jpg){kind=logo}
.jpg)
.jpg){kind=logo}
_.jpg)
.jpg){kind=logo}
