«Μπορώ να σε λέω μητέρα; Δε τη λέω συχνά αυτή τη λέξη και μου λείπει» ήταν τα λόγια της μικρής μας φίλης στο νοσοκομείο, ενώ τύλιγε τα παιδικά της χεράκια στο λαιμό της εθελόντριάς μας, σε μια ζεστή, αληθινή, παιδική αγκαλιά.
Μητέρα! Το πιο ιερό πρόσωπο στη ζωή μας. Το οποίο γιορτάζει κάθε μέρα! Το οποίο όμως δυστυχώς πολλοί μικροί μας φίλοι έχουν στερηθεί και βρίσκονται μόνοι στο νοσοκομείο, αποζητώντας την ασφάλεια της αγκαλιάς, τη ζεστασιά ενός χαμόγελου, την παιδική ανεμελιά.
Η «Διακονία» είναι εκεί με τους εκπαιδευμένους εθελοντές της, να αναπληρώσει το κενό που δημιουργούν στις ψυχές των παιδιών οι καταστάσεις της ζωής. Οι εθελοντές βρίσκονται καθημερινά με υπευθυνότητα και ασφάλεια στα νοσοκομεία, για να παίξουν μαζί τους, να τους προσφέρουν τη θαλπωρή, το καταφύγιο, την εμπιστοσύνη, την ασφάλεια, έννοιες βασικές που έχουν κλονιστεί σε αυτές τις μικρές παιδικές ψυχές.
Και δυστυχώς οι ανάγκες δε γνωρίζουν διακοπές ή αργίες.
Έτσι, από τη Μεγάλη Δευτέρα μέχρι και την Δευτέρα του Πάσχα, 80 εθελοντές της «Διακονίας» ήταν για 381 ώρες δίπλα σε 990 συνανθρώπους μας.
Τους άκουσαν, μίλησαν μαζί τους. Έγιναν γι’ αυτούς το φως που τους έβγαλε για λίγες στιγμές από το σκοτάδι της μοναξιάς τους. Μοίρασαν λαμπάδες και δώρα σε μικρούς και μεγάλους μας φίλους. Και δεν έχουν και τόση σημασία τα υλικά. Σημασία έχει να καλυφθεί το κενό που προκαλεί η απουσία κι η «άδεια» ψυχή τους που αποζητά λίγη προσοχή, κάποιος να τους θυμηθεί.
Η «Εθελοντική Διακονία Ασθενών» όλα αυτά τα χρόνια ξέρει πόσο σημαντικό είναι αυτό και προσπαθεί και είναι πάντα με τους εθελοντές της, κάθε στιγμή δίπλα σε όποιον έχει ανάγκη.
Χριστός Ανέστη και Χρόνια Πολλά!
Πηγή άρθρου και εικόνας: από Δελτίο Τύπου / Newsletter