Γυναίκα με στρατηγική σκέψη, κοινωνική ευαισθησία και αληθινό βάθος – η Βίκυ Τσάμη δεν είναι απλώς η Διευθύντρια Δημόσιων Υποθέσεων της Gilead Sciences Ελλάδος, Κύπρου και European Distributor Markets αλλά μια γυναίκα που έχει μάθει να μετατρέπει τις προκλήσεις σε ευκαιρίες με προσήλωση, ήθος και ειλικρίνεια. Με πλούσια πορεία στην πολιτική και εταιρική επικοινωνία, ισορροπεί ανάμεσα σε πολλαπλούς ρόλους – επαγγελματίας, μητέρα, επιζήσασα– αποδεικνύοντας ότι η ουσία της ηγεσίας δεν βρίσκεται στον τίτλο αλλά στην επίδραση. Σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη για το Infowoman, μιλά για τις επιλογές που καθόρισαν τη διαδρομή της, τη μάχη με τον καρκίνο, την καθημερινή ισορροπία μεταξύ καριέρας και μητρότητας, και τις αξίες που για εκείνη νοηματοδοτούν την επιτυχία – με λόγο που εμπνέει και συγκινεί.
Συνέντευξη στην Ελένη Δασκαλάκη
Θα θέλαμε να μας παρουσιάσετε πώς ορίζετε τον ρόλο σας στην Gilead και ποιος είναι ο στρατηγικός στόχος του τομέα Δημόσιων/Εταιρικών Υποθέσεων;
Ο ρόλος μου στην Gilead ορίζεται από τη στρατηγική ευθύνη να διαμορφώνουμε και να εκπέμπουμε έναν ενιαίο, ουσιαστικό και αξιόπιστο λόγο προς όλα τα κοινά με τα οποία συνδιαλεγόμαστε – είτε πρόκειται για θεσμικούς φορείς είτε για ΜΜΕ είτε για οργανισμούς ασθενών είτε για το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.
Δεν πρόκειται για έναν ρόλο μονοσήμαντο ή επικοινωνιακά μονοδιάστατο. Είναι πολυεπίπεδος και απαιτεί οριζόντια συνεργασία με όλους τους στρατηγικούς τομείς της εταιρείας – από το Ιατρικό και το Market Access μέχρι το Government Affairs – ώστε να διασφαλίζουμε συνοχή, αξιοπιστία και προστιθέμενη αξία σε κάθε μας παρέμβαση.
Η στρατηγική στόχευση του τομέα των Δημόσιων Υποθέσεων δεν είναι απλώς να «επικοινωνεί». Είναι να δημιουργεί γέφυρες κατανόησης, εμπιστοσύνης και κοινής δράσης με τους stakeholders μας. Να ερμηνεύει τις κοινωνικές ανάγκες, να χαρτογραφεί το ευρύτερο πολιτικό και θεσμικό περιβάλλον και να συνδιαμορφώνει προτάσεις και πρωτοβουλίες ευαισθητοποίησης που να έχουν ουσία και αντίκτυπο.
Σε αυτό το πλαίσιο, λειτουργούμε ως κόμβος στρατηγικής σκέψης και όχι ως εκτελεστικός βραχίονας. Ενσωματώνουμε τη φωνή της Gilead στον δημόσιο διάλογο με τρόπο αυθεντικό, συνεπή και κοινωνικά ευαίσθητο. Και μέσα από την Εταιρική Υπευθυνότητα, ενεργοποιούμε τη δύναμη της εταιρείας για να στεκόμαστε δίπλα στους πιο ευάλωτους και να επενδύουμε στο κοινωνικό κεφάλαιο της χώρας – όχι ως υποχρέωση, αλλά ως επιλογή με στρατηγικό βάθος.
Έχετε κάνει μια μεγάλη διαδρομή, προσωπικά και επαγγελματικά. Υπάρχει κάποια καθοριστική στιγμή ή απόφαση που σας οδήγησε στο σημείο που βρίσκεστε σήμερα;
Η διαδρομή μου μέχρι εδώ υπήρξε πολυεπίπεδη και σίγουρα όχι προβλέψιμη. Αν έπρεπε να ξεχωρίσω μια καθοριστική στιγμή, θα έλεγα πως ήταν η συνειδητή απόφαση να αφήσω τον χώρο της πολιτικής επικοινωνίας και να στραφώ στην εταιρική.
Η πολιτική επικοινωνία είναι ένας κόσμος έντασης, ταχύτητας και υψηλού διακυβεύματος. Με δίδαξε πώς να λειτουργώ υπό πίεση, να συνθέτω μηνύματα που αντέχουν στη δημόσια κριτική και να αναγνωρίζω τον παλμό της κοινωνίας. Όμως, κάποια στιγμή ένιωσα την ανάγκη για ένα διαφορετικό πλαίσιο – λιγότερο αντιπαραθετικό και πιο δημιουργικό. Ήθελα να δουλεύω πάνω σε στρατηγικές που έχουν διάρκεια, να εκπροσωπώ σκοπούς που ενώνουν και να συμβάλλω σε θετικό κοινωνικό αποτύπωμα με απτά αποτελέσματα.
Η μετάβαση στην εταιρική επικοινωνία – και δη στον κλάδο της Υγείας – ήταν ένα turning point. Εδώ, η έννοια της ευθύνης και του σκοπού έχει χειροπιαστή διάσταση. Δεν πρόκειται απλώς για φήμη ή για positioning∙ πρόκειται για εμπιστοσύνη, για πρόσβαση σε καινοτόμες θεραπείες, για την υποστήριξη των ασθενών και τη συστράτευση με ευάλωτες κοινότητες.
Αυτό το πέρασμα μου επέτρεψε να μεταφέρω τις δεξιότητες από τον δημόσιο λόγο σε έναν χώρο όπου η επικοινωνία δεν είναι αυτοσκοπός αλλά μέσο για κοινωνική αλλαγή. Και αυτή ήταν, για μένα, η πιο σημαντική μετάβαση.
Αν έπρεπε λοιπόν να κρατήσω ένα μόνο μάθημα από την επαγγελματική μου πορεία, αυτό θα ήταν το εξής: δεν αρκεί να ξέρεις τι θέλεις να πεις – πρέπει να ξέρεις πώς, πότε και σε ποιον να το πεις.
Η ουσία της επικοινωνίας δεν βρίσκεται στα λόγια, αλλά στην κατανόηση. Και αυτή η κατανόηση απαιτεί ενσυναίσθηση, συντονισμό με τον συνομιλητή και ικανότητα να διαβάζεις πίσω από τις λέξεις. Από την πολιτική μέχρι τις εταιρικές σχέσεις, το μεγαλύτερο κεφάλαιο είναι η εμπιστοσύνη – και η εμπιστοσύνη δεν «χτίζεται» με εντυπωσιακές φράσεις ή εξωστρέφεια. Χτίζεται με συνέπεια, διαφάνεια και την ικανότητα να μπαίνεις στη θέση του άλλου.
Ένα δεύτερο, εξίσου σημαντικό μάθημα είναι ότι η στρατηγική σκέψη δεν είναι πολυτέλεια – είναι προϋπόθεση. Σε έναν κόσμο γεμάτο πληροφορία και θόρυβο, όποιος δεν έχει ξεκάθαρη πυξίδα και προτεραιότητες χάνεται. Έχω μάθει να μην ξεκινώ ποτέ μια δράση αν δεν μπορώ να απαντήσω στο «γιατί το κάνουμε» και «ποιον θέλουμε να αγγίξουμε».
Τέλος, το πιο προσωπικό μάθημα: τίποτα δεν είναι πιο ισχυρό από μια ομάδα που δουλεύει με κοινή πίστη και αυθεντικότητα. Τα καλύτερα αποτελέσματα έρχονται όταν οι άνθρωποι νιώθουν ότι ανήκουν – και αυτό δεν είναι επικοινωνία. Είναι κουλτούρα.
Έχετε μια γλυκύτατη κόρη. Προφανώς για εσάς η μητρότητα και η καριέρα συνδυάζονται, υπάρχει όμως κάποιο «τίμημα»;
Φυσικά και υπάρχει. Και μάλιστα το τίμημα της μητρότητας σε συνδυασμό με την καριέρα είναι αναμφισβήτητα μεγάλο και συχνά παραγνωρισμένο. Η κοινωνία συνεχώς θέτει τις γυναίκες μπροστά σε μια σκληρή πρόκληση: να επιτύχουν επαγγελματικά, ενώ ταυτόχρονα να διαχειριστούν τις οικογενειακές τους υποχρεώσεις με τον ίδιο ζήλο και αφοσίωση. Ακόμα κι όταν μια γυναίκα καταφέρει να σταθεί ισάξια δίπλα στους άνδρες στον επαγγελματικό στίβο, συχνά καταλήγει να πληρώνει το τίμημα σε επίπεδο χρόνου και ενέργειας.
Η ανάγκη για πολλαπλάσια προσπάθεια, συχνά συνδυασμένη με τις οικονομικές ανισότητες που υφίστανται μεταξύ γυναικών και ανδρών, δημιουργεί ένα συνεχές αίσθημα πίεσης. Αλλά δεν είναι μόνο το επαγγελματικό βάρος που φέρει η γυναίκα – είναι και οι «αντοχές» της. Μετά από μια γεμάτη και απαιτητική μέρα στο γραφείο, η μητέρα καλείται να μετατραπεί σε καταλύτη για την οικογένεια, προσφέροντας χρόνο, αγάπη και ποιότητα σε όσα χρειάζονται τα παιδιά της, χωρίς να κάνει εκπτώσεις στη συναισθηματική και ψυχική της παρουσία.
Αλλά και οι μικρές καρδιές, όπως η κόρη μου, βλέπουν και μαθαίνουν. Αναγνωρίζουν τη δύναμη της σκληρής δουλειάς, της επιμονής και του αγώνα για το καλύτερο. Ίσως αυτό να είναι το πιο όμορφο και παράλληλα πιο δύσκολο μέρος του τιμήματος – η συνειδητοποίηση πως όλα όσα κάνουμε δεν πάνε χαμένα, αλλά αφήνουν ένα σημαντικό αποτύπωμα στην επόμενη γενιά. Παρ’ όλα αυτά, όσο κι αν προσπαθούμε να είμαστε τέλειες, η εσωτερική «ενοχή» της μητέρας, ότι ίσως δεν έχουμε δώσει όλα όσα θέλαμε, είναι πάντα εκεί, στο παρασκήνιο, ως η πιο δύσκολη μάχη που καλούμαστε να κερδίσουμε.
Η έννοια του “multitasking” είναι συχνά το σήμα κατατεθέν της σύγχρονης γυναίκας. Πώς καταφέρνετε να συνδυάζετε τόσους πολλούς ρόλους χωρίς να χάσετε την ουσία του καθενός;
Η έννοια του “multitasking” έχει αναμφίβολα καταστεί το απόλυτο σύμβολο της σύγχρονης γυναίκας, και η αλήθεια είναι ότι συνήθως είναι κάτι που το κάνουμε με μοναδική δεξιοτεχνία! Στην καθημερινότητά μου, βλέπω παντού γύρω μου γυναίκες να συνδυάζουν πολλούς και διαφορετικούς ρόλους με τρόπο που μοιάζει σχεδόν μαγικός: από μητέρες και εργαζόμενες, μέχρι φροντιστές και φίλες. Κάθε μέρα, αυτές οι γυναίκες φαίνεται να τα καταφέρνουν όλα με ατσάλινη θέληση και την εσωτερική συνειδητοποίηση ότι όλα περνούν μέσα από τα χέρια τους – και αυτό τους δίνει τη δύναμη να ανταποκριθούν σε κάθε πρόκληση.
Το κλειδί για να επιτυγχάνεται αυτό το «πολυεργαλείο» είναι η οργάνωση. Για μένα, οι λίστες με υποχρεώσεις είναι η ζωή μου – έχω ένα τετράδιο που το κουβαλάω παντού και καταγράφω τα πάντα! Από εκεί και πέρα, συνδυάζω επαγγελματικές κλήσεις με το «κολλημένο» στην κίνηση αυτοκίνητο, σχεδιάζω και ανασυντάσσω την ημέρα μου έτσι ώστε να μπορέσω να αντεπεξέλθω σε όλες τις υποχρεώσεις, δίνοντας τη δέουσα προτεραιότητα σε κάθε τομέα χωρίς να θυσιάζεται η σημασία κανενός.
Ωστόσο, η πραγματική πρόκληση κρύβεται στη διαχείριση των εκπλήξεων που προκύπτουν – τα σχέδια δεν πάνε πάντα όπως τα έχουμε σκεφτεί ή γράψει στο χαρτί. Εκεί έρχεται η ευελιξία, η ικανότητα να προσαρμοστούμε και να αποδεχτούμε ότι τα πράγματα αλλάζουν. Και τότε; Ξαναρχίζουμε από την αρχή, με θετική σκέψη και τη βεβαιότητα ότι αν το αντιμετωπίσουμε με ψυχραιμία και οργανωμένη σκέψη, θα καταφέρουμε και πάλι να τα βγάλουμε πέρα. Το «multitasking» δεν είναι απλώς κάτι που κάνουμε, είναι τρόπος ζωής που απαιτεί συνεχώς να προσαρμοζόμαστε και να ανταποκρινόμαστε με έναν τρόπο που να διατηρεί την ποιότητα και την ουσία σε κάθε ρόλο που αναλαμβάνουμε.
Μερικές φορές οι δύσκολες στιγμές είναι εκείνες που μας διδάσκουν τη μεγαλύτερη ανθεκτικότητα. Υπήρξε κάποια στιγμή στην πορεία σας που σας έκανε να ανακαλύψετε νέες πηγές δύναμης και αντοχής;
Οι δύσκολες στιγμές, όπως έχω διαπιστώσει και από προσωπική εμπειρία, είναι αυτές που μας διδάσκουν τη μεγαλύτερη ανθεκτικότητα. Θυμάμαι το 2021, όταν βρέθηκα αντιμέτωπη με την πρόκληση του καρκίνου του μαστού. Η ασθένεια αυτή ήρθε σε μια περίοδο όπου όλα φαινόταν να συσσωρεύονται ταυτόχρονα – επαγγελματικές υποχρεώσεις, προσωπικές δυσκολίες και, φυσικά, ο φόβος και η αβεβαιότητα για την υγεία μου. Όμως, από εκείνη τη στιγμή, άρχισα να συνειδητοποιώ ότι η αληθινή δύναμη δεν βρίσκεται στο να ελέγξεις ό,τι συμβαίνει γύρω σου, αλλά στο να μπορέσεις να προσαρμοστείς και να βρεις τρόπους να το αντιμετωπίσεις με θάρρος και πίστη.
Η ανθεκτικότητα, λοιπόν, για μένα δεν είναι μόνο θέμα σωματικής αντοχής, αλλά κυρίως ψυχικής δύναμης. Εν μέσω των θεραπειών και των δύσκολων στιγμών, συνειδητοποίησα ότι η πραγματική δύναμη έρχεται από το να αποδεχτείς τις προκλήσεις και να συνεχίσεις να προχωράς, μέρα με τη μέρα. Είδα πόσο σημαντικό είναι να μην το βάζεις κάτω, να προγραμματίζεις, να αναγνωρίζεις τους περιορισμούς σου, αλλά και να απολαμβάνεις τις μικρές στιγμές που δίνουν νόημα στην κάθε μέρα.
Ταυτόχρονα, ανακάλυψα και τη δύναμη της στήριξης από τους ανθρώπους γύρω μου. Η οικογένεια και οι φίλοι μου στάθηκαν δίπλα μου, ενισχύοντας τη δύναμή μου να προχωρήσω. Αυτή η αλληλεγγύη ήταν για μένα ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες ανθεκτικότητας. Στην ουσία, αυτή η περίοδος με έκανε να αναγνωρίσω ότι η ανθεκτικότητα δεν είναι κάτι που έρχεται από το πουθενά, αλλά κάτι που χτίζεται καθημερινά, μέσα από τις επιλογές μας, τη συμπαράσταση των άλλων και τη δύναμη να συνεχίσουμε.
Αυτό λοιπόν που αποκόμισα από αυτή την εμπειρία είναι ότι, ακόμα και στα πιο σκοτεινά μας μονοπάτια, η δύναμη μας αναδύεται, και όταν την αναγνωρίσουμε, καταφέρνουμε να βρούμε νέες πηγές αντοχής και πίστης για να προχωρήσουμε μπροστά.
Σε έναν κόσμο που εξακολουθεί να καθορίζεται από ανδρικά πρότυπα, ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίσατε στην πορεία σας; Ποιες στιγμές νιώσατε ότι “σπάτε” το καθιερωμένο και ποια ήταν τα μαθήματα που αντλήσατε από αυτές τις εμπειρίες;
Στην πορεία μου, υπήρξαν πολλές στιγμές που βρέθηκα αντιμέτωπη με αμφισβήτηση, υπεροψία και αποκλεισμό από σημαντικές συναντήσεις, εκεί όπου θα έπρεπε εκ του ρόλου μου να συμμετέχω. Όμως, η απογοήτευση που αυτές οι καταστάσεις προκάλεσαν, με δίδαξε ένα από τα πιο σημαντικά μαθήματα της ζωής μου: Η αξία του εαυτού μας δεν καθορίζεται από τίποτα εξωτερικό, ούτε από το φύλο ούτε από τις προκαταλήψεις που συναντάμε. Είμαι τυχερή που μεγάλωσα σε μια οικογένεια που μου δίδαξε να πιστεύω στην αξία της σκληρής δουλειάς και να μην αφήνω τίποτα να με περιορίσει. Έμαθα ότι η επιτυχία δεν είναι ποτέ θέμα τύχης – είναι θέμα επιμονής, προσήλωσης και απόλυτης πίστης ότι η αξία μας θα αναγνωριστεί στο τέλος, ανεξαρτήτως των εμποδίων.
Η πραγματική στιγμή που ένιωσα ότι “έσπασα” το καθιερωμένο ήταν όταν συμμετείχα σε συζητήσεις με την Τρόικα, κατά τη διάρκεια του πρώτου και πολύ δύσκολου μνημονίου, εργαζόμενη για την τότε εξαιρετική Γενική Γραμματέα Κοινωνικής Ασφάλισης, Αθηνά Δρέττα. Σε εκείνες τις δύσκολες συνθήκες επικοινωνίας και πολιτικής συνεννόησης, δεν ένιωσα ποτέ ότι η γνώμη μου υποτιμάται επειδή είμαι γυναίκα. Εκεί δεν με «μέτρησαν» ως γυναίκα – αλλά ως επαγγελματία.
Και αυτό τον κόσμο θέλω να αφήσω στην κόρη μου: που θα ορίζεται η αποδοχή του άλλου ως μοναδικό άνθρωπο, με βάση τις ικανότητες και τις αξίες του, όχι το φύλο ή οποιοδήποτε άλλο κοινωνικό χαρακτηριστικό. Ένα κόσμο που όλοι θα έχουν την ευκαιρία να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους, ώστε η εργασία και η κοινωνία να επωφεληθούν από τον πλουραλισμό και την ποικιλία που προσφέρουμε.
Ποιες είναι οι πραγματικές αξίες που θεωρείτε ότι καθορίζουν την επιτυχία για εσάς προσωπικά και επαγγελματικά; Πώς αντιλαμβάνεστε τη διάκριση και ποια είναι η μεγαλύτερη ικανοποίηση που αντλείτε από την αναγνώριση των προσπαθειών σας;
Οι πραγματικές αξίες που καθορίζουν την επιτυχία για μένα, τόσο προσωπικά όσο και επαγγελματικά, είναι αδιαπραγμάτευτες. Από την πρώτη ημέρα της επαγγελματικής μου πορείας, η ακεραιότητα και η αξιοπρέπεια αποτελούν τον πυρήνα της δράσης μου. Στην επιτέλεση κάθε ρόλου και στην υλοποίηση κάθε ενέργειας, η ακεραιότητα διασφαλίζει ότι η κάθε απόφαση και ενέργεια, είτε αφορά συνεργάτες είτε πληθυσμούς στόχους, είναι βασισμένη στις αρχές του σεβασμού και της συμπερίληψης. Αυτή η αφοσίωση στην ηθική και τη δικαιοσύνη διαμορφώνει την αληθινή έννοια της επιτυχίας.
Αλλά η ακεραιότητα από μόνη της δεν αρκεί. Μαζί της πορεύεται η αποτελεσματικότητα. Πιστεύω ότι κάθε ενέργεια πρέπει να είναι μετρήσιμη, αξιολογήσιμη και να έχει πραγματικό αντίκτυπο. Μόνο τότε η επιτυχία δεν είναι απλά μια θεωρητική έννοια «στα χαρτιά», αλλά μια πραγματική αλλαγή στην κοινωνία και στις ζωές των ανθρώπων. Για μένα, η μεγαλύτερη ικανοποίηση έρχεται όταν η σκληρή δουλειά αποδίδει καρπούς στην πράξη, και όχι μόνο σε επίπεδο δημοσιότητας ή αναγνώρισης.
Ένα παράδειγμα που με γεμίζει περηφάνια είναι οι καμπάνιες ευαισθητοποίησης της Gilead για την εξέταση του HIV. Κάθε χρόνο, αυτές οι καμπάνιες προσελκύουν σημαντική δημοσιότητα, και οι επικοινωνιακοί δείκτες είναι εντυπωσιακοί. Ωστόσο, η πραγματική αξία για μένα έρχεται όταν βλέπουμε ότι η αυξημένη δημοσιότητα μεταφράζεται σε πραγματικά αποτελέσματα: μια αύξηση του 15-20% στα Checkpoints, στις εξετάσεις HIV μέσα στους 3 μήνες που ακολουθούν. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε καταφέρει να ξεπεράσουμε το στίγμα γύρω από τον HIV, να φέρουμε στην επιφάνεια τη σημασία της έγκαιρης διάγνωσης και της θεραπείας και να συμβάλουμε στην καλύτερη υγεία, τόσο ατομικά όσο και δημόσια.
Η μεγαλύτερη ικανοποίηση από την αναγνώριση των προσπαθειών μας δεν προέρχεται από τα «μπράβο» ή τα «βραβεία», αλλά από την επίδραση που έχουν οι ενέργειές μας στους ανθρώπους, τις κοινότητες και την κοινωνία. Όταν βλέπεις ότι η προσπάθεια οδηγεί σε πραγματική αλλαγή και βελτίωση στις ζωές των άλλων, τότε καταλαβαίνεις ότι αυτός είναι ο αληθινός αντίκτυπος της δουλειάς σου και της προσήλωσής σου στις αξίες που υπερασπίζεσαι.
Ποιοι είναι οι στόχοι σας για το μέλλον, τόσο σε επαγγελματικό όσο και προσωπικό επίπεδο; Υπάρχει κάτι καινούριο που επιθυμείτε να εξερευνήσετε ή να επιτύχετε, που σας προκαλεί ενθουσιασμό;
Όπως κάθε γονιός, ο μεγαλύτερος στόχος μου είναι να βλέπω το παιδί μου να μεγαλώνει σε έναν κόσμο γεμάτο υγεία και ευκαιρίες, έναν κόσμο που γίνεται καλύτερος κάθε μέρα. Θέλω να ξέρω ότι το μέλλον του είναι γεμάτο προοπτικές και ότι οι επιλογές του θα είναι πολλές και γεμάτες δυνατότητες.
Σε προσωπικό επίπεδο, αυτό που με απασχολεί βαθιά πια δεν είναι το επόμενο «επίτευγμα» ή η επόμενη πρόκληση. Είναι η ποιότητα της ενέργειας που επενδύω στα πράγματα, η ουσία πίσω από τις επιλογές μου. Θέλω η δουλειά μου να έχει νόημα, να φέρνει αλλαγές με διάρκεια, όχι μόνο εντυπώσεις. Θέλω να δουλεύω με ανθρώπους που έχουν πάθος, όχι απλώς αποδοτικότητα ή απλή διεκπεραίωση. Να συμβάλλω σε στρατηγικές που δεν χτίζονται πάνω σε corporate jargon, αλλά σε πραγματικά κοινωνικά δεδομένα.
Σε προσωπικό επίπεδο, στόχος μου είναι η ηρεμία — όχι ως παραίτηση ή ακινησία, αλλά ως επίγνωση. Η ηρεμία που έρχεται όταν ξέρεις τι αξίζει να κυνηγήσεις και τι όχι. Όταν σταματάς να ανταγωνίζεσαι διαρκώς τον χρόνο ή τον εαυτό σου. Θέλω να ζήσω πιο συνειδητά, με λιγότερο θόρυβο και περισσότερη εστίαση. Να είμαι παρούσα. Για την κόρη μου, για τους ανθρώπους μου, για εμένα την ίδια.
Αυτό που με ενθουσιάζει πια είναι η δυνατότητα να χτίζουμε γόνιμες συνεργασίες και σχέσεις — απρόβλεπτες, αληθινές. Να φέρνουμε στο τραπέζι νέες οπτικές, να «πειράζουμε» τις βεβαιότητες. Και κυρίως, να μεγαλώνουμε – όχι μόνο επαγγελματικά, αλλά και ως άνθρωποι. Δεν ψάχνω την τελειότητα. Ψάχνω τη σύνδεση. Τη βαθιά, ειλικρινή σύνδεση με αυτό που κάνω και με τους ανθρώπους γύρω μου.
Πηγή άρθρου και εικόνας: INFOWOMAN