1ο Συνέδριο Effective Stakeholder Dialogue – Ο διάλογος στα μεγάλα ζητήματα

Τι είναι η Διαβούλευση με τα Ενδιαφερόμενα Μέρη;

Η Διαβούλευση με τα Ενδιαφερόμενα Μέρη, μεταξύ άλλων στο πλαίσιο της Ανάλυσης Ουσιαστικότητας, συχνά προωθείται επίμονα ως ένα κρίσιμο στοιχείο που καθιστά ένα επιχειρηματικό project επιτυχημένο. Είναι ένας τρόπος να διασφαλιστεί ότι όλα τα μέρη που έχουν μερίδιο σε ένα project, λαμβάνονται σοβαρά υπόψη, όσον αφορά στις ανησυχίες και τις απόψεις τους. Αλλά είναι όντως τόσο σημαντικό όσο θέλουμε να είναι, ή απλώς αποτελεί μια “καραμέλα” και ένα ακόμα buzzword, που χρησιμοποιείται με σκοπό να κατευνάσει τη άποψη όσων πιθανότατα να είναι αντίθετη ή και επικριτική των ενεργειών μας; 

Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, πρέπει πρώτα να εξετάσουμε τι πραγματικά σημαίνει η έννοια της Διαβούλευσης με τα Ενδιαφερόμενα Μέρη. Κατά βάση, αυτή η έννοια αφορά στην επικοινωνία και συμμετοχή όλων των μερών που έχουν μερίδιο σε ένα συγκεκριμένο project ή απόφαση. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει υπαλλήλους, πελάτες, προμηθευτές, μετόχους, ακόμα και μέλη της τοπικής κοινότητας.

Εκ πρώτης όψεως, μοιάζει ως μια αρκετά φιλόδοξη προσέγγιση. Άλλωστε, το δίκαιο είναι, όσοι επηρεάζονται από τις αποφάσεις μας, να έχουν λόγο πάνω σε αυτές. Τι συμβαίνει όμως όταν η επικοινωνία μεταξύ των ενδιαφερομένων μερών είναι περισσότερο θέμα οπτικής, παρά ουσιαστική επικοινωνία; Όταν δηλαδή οι εταιρείες ασχολούνται μονο επιφανειακά, αλλά στην πραγματικότητα δεν λαμβάνουν υπόψη τα σχόλια των ενδιαφερομένων μερών.

Η αλήθεια είναι ότι πολλές εταιρείες χρησιμοποιούν τον όρο Διαβούλευση με τα ενδιαφερόμενα Μέρη στο πλαίσιο ακόμα ενός check box, ώστε να προχωρήσουν παρακάτω. Πραγματοποιούν εταιρικές συνεδριάσεις, παίρνοντας feedback από τα ενδιαφερόμενα μέρη, αλλά εν συνεχεία προχωρούν με την απόφαση που θα έπαιρναν μόνοι τους και ανεξάρτητα. Αυτού του είδους η επικοινωνία είναι όχι μόνο ανειλικρινής, αλλά μπορεί να αποβεί και επιβλαβής. Δημιουργεί αίσθημα δυσπιστίας μεταξύ των εταιρειών και των ενδιαφερομένων μερών και μπορεί να έχει αρνητικά αποτελέσματα για όλους τους εμπλεκόμενους.

Επιπροσθέτως, ακόμη και στην περίπτωση όπου οι εταιρείες επικοινωνούν ουσιαστικά με τα ενδιαφερόμενα μέρη, μπορεί να είναι δύσκολο να γίνει εξισορρόπηση όλων των συμφερόντων – ιδίως των αντικρουόμενων . Για παράδειγμα, μια εταιρεία μπορεί να θέλει να επενδύσει σε μια νέα μονάδα παραγωγής που θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας και θα τονώσει την οικονομία της τοπικής κοινωνίας, ωστόσο τα μέλη της κοινότητας μπορεί από μεριάς τους να ανησυχούν για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις μιας τέτοιας εγκατάστασης. Πώς σταθμίζει η εταιρεία αυτές τις αντικρουόμενες ανησυχίες, προκειμένου να λάβει την απόφαση που θα είναι προς το συμφέρον όλων των εμπλεκομένων;

Εδώ είναι και επί της ουσίας το σημείο στο οποίο η Διαβούλευση με τα ενδιαφερόμενα μέρη αποτελεί πραγματικά πρόκληση. Προϋποθέτει θετική διάθεση στο να πάρουμε feedback και προθυμία στο να ακούσουμε τα σχόλια, εξετάζοντάς τα από διαφορετικές οπτικές γωνίες, ακόμα και στην περίπτωση που έρχονται σε αντίθεση με τις δικές μας θέσεις. Απαιτείται επίσης δέσμευση για μία επικοινωνία που θα διέπεται από διαφάνεια, ώστε τα ενδιαφερόμενα μέρη να μπορέσουν να κατανοήσουν το λόγο πίσω από κάθε απόφαση.

Αλλά κυρίως, προϋποθέτει ότι αναγνωρίζουμε ότι η Διαβούλευση με τα ενδιαφερόμενα μέρη δεν είναι ένα ακόμα check box ή ένα ακόμα buzzword που κυκλοφορεί. Αντιθέτως, είναι ένα κρίσιμο στοιχείο στη διαδικασία λήψης υπεύθυνων και ηθικών αποφάσεων. Όταν επικοινωνούμε με τα ενδιαφερόμενα μέρη, με τρόπο αυθεντικό και ουσιαστικό, χτίζουμε τις βάσεις για εμπιστοσύνη και αξιοπιστία, ενισχύοντας το αίσθημα της από κοινού ιδιοκτησίας και ευθύνης, η οποία τελικώς οδηγεί σε καλύτερα αποτελέσματα για όλους τους εμπλεκόμενους.