Επιστημονικό Συνέδριο ΕΛΕΠΑΠ: Το Βιοψυχοκοινωνικό Μοντέλο ICF στην ΕΛΕΠΑΠ

Η Ελληνική Εταιρία Προστασίας & Αποκαταστάσεως Αναπήρων Προσώπων – ΕΛΕΠΑΠ,  www.elepap.gr, διοργάνωσε το Σάββατο 25 Ιουνίου 2016, στη Μικρή Σκηνή της ΣΤΕΓΗΣ με την ευγενική φιλοξενία του Ιδρύματος Ωνάση, Ετήσιο Επιστημονικό Συνέδριο με θέμα: «ΤΟ ΒΙΟΨΥΧΟΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ  ICF ΣΤΗΝ ΕΛΕΠΑΠ». Το Συνέδριο πραγματοποιήθηκε με τη χορηγία του Ιδρύματος Σταύρος Σ. Νιάρχος, Μεγάλου Ευεργέτη και σταθερά πολύτιμου υποστηρικτή της ΕΛΕΠΑΠ.

Οι εργασίες του συνεδρίου άρχισαν με το χαιρετισμό του Υπουργού Υγείας, κου Ανδρέα Ξανθού, που διάβασε η Πρόεδρος της ΕΛΕΠΑΠ κα Μαριάννα Μόσχου: «….Το σημερινό συνέδριο, του οποίου έχω την τιμή να είμαι προσκεκλημένος, αποτελεί μέρος μιας συνολικής προσπάθειας που στοχεύει στην ενημέρωση για τα πρόσφατα ερευνητικά δεδομένα για και στη βελτίωση των θεραπευτικών και εκπαιδευτικών παρεμβάσεων. Ευθύνη όλων μας είναι η εξασφάλιση της ένταξης και της αξιοπρεπούς διαβίωσης των ατόμων με Αναπηρίες. Δουλεύοντας όλοι μαζί στοχεύουμε στην αντιμετώπιση των πολύπλευρων αναγκών που προκύπτουν και πιστεύουμε ότι μπορούμε να προχωρήσουμε ενωμένοι απέναντι στις δυσκολίες της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας……».

Η κα Μαριάννα Μόσχου, καλωσορίζοντας και ευχαριστώντας τους έγκριτους επιστήμονες ομιλητές, τους προσκεκλημένους και όλους τους παρισταμένους,  τους προσκάλεσε να ενώσουν τις γνώσεις, την εμπειρία και τους προβληματισμούς τους για τις εφαρμογές του Βιοψυχοκοινωνικού Μοντέλου και την αξιοποίηση του συστήματος καταγραφής κατά ICF, στη διαμόρφωση της ολιστικής διεπιστημονικής αποκαταστασιακής παρέμβασης των προγραμμάτων της ΕΛΕΠΑΠ. Ιδιαίτερα τόνισε ότι: « …Είναι λοιπόν απαραίτητο ένα σύστημα καταγραφής όλων αυτών των παραμέτρων που αλληλεπιδρούν ισότιμα στην επίτευξη των στόχων. Η αποκατάσταση είναι μια μακροχρόνια πορεία  από μικρούς, μικρούς μετρήσιμους  στόχους  που η  επίτευξή τους και η γενίκευσή τους σε  δραστηριότητες μεταφράζονται σε βήματα ζωής. Οραμα όλων των προσπαθειών μας είναι η ένταξη και η συμμετοχή….».

Ο Πρόεδρος της Επιστημονικής Επιτροπής της ΕΛΕΠΑΠ Καθηγητής κος Γεώργιος Χρούσος, αναφερόμενος στο Βιοψυχοκοινωνικό μοντέλο, εξήγησε την σημασία που έχει η ψυχή για τον άνθρωπο, χρησιμοποιώντας τη ρήση του Χαρμίδη στον Πλάτωνα, κατά τον Σωκράτη: «…έτσι όπως δεν μπορείς να θεραπεύσεις τα μάτια χωρίς το κεφάλι και το κεφάλι χωρίς το σώμα, έτσι δεν μπορείς να θεραπεύσεις τον άνθρωπο, το σώμα χωρίς την ψυχή. Πρέπει όλοι να φροντίζουμε την ψυχή.»

Η διεπιστημονική ομάδα της ΕΛΕΠΑΠ, Dr. Γεώργιος Χρούσος Καθηγητής, Δ/ντης Α’ Παιδιατρικής Κλινικής Πανεπιστημίου Αθηνών, Πρόεδρος Επιστημονικής Επιτροπής ΕΛΕΠΑΠ, Ελένη Σκουτέλη, Παιδονευρολόγος, Σύμβουλος ΜΕΝΝ ΜΗΤΕΡΑ, ΙΑΣΩ, ΡΕΑ και Υπεύθυνη Κέντρου Βρεφών ΕΛΕΠΑΠ, Μαρία Πυργελή, Ιατρός Φυσικής Ιατρικής και Αποκατάστασης, MSc, PhD, FEBPRM, Επιστημονική Διευθύντρια ΕΛΕΠΑΠ Αθήνας, Ευγενία Σταυροπούλου, PT, MSc, Προϊσταμένη Φ/Θ & Υπεύθυνη Θεραπευτικών Προγραμμάτων ΕΛΕΠΑΠ Αθήνας και Χρισταλένα Καττάμη, PhD, M.Ed., MA, Υπεύθυνη Ψυχοκοινωνικής Υπηρεσίας ΕΛΕΠΑΠ Αθήνας μαζί με έγκριτους επιστήμονες από το Κέντρο Αποκατάστασης Παιδιών και Εφήβων Affoltern am Albis της Ζυρίχης, Dr. med. Andreas Meyer-Heim και Corinna Gerber MSc, ανέπτυξαν τις εφαρμογές των αρχών  του Βιοψυχοκοινωνικού Μοντέλου  και την αξιοποίηση του συστήματος καταγραφής  κατά ICF στην διαμόρφωση μιας ολιστικής, διεπιστημονικής αποκαταστασιακής παρέμβασης  που στοχεύει στην λειτουργικότητα, δραστηριοποίηση και ενεργό συμμετοχή της οικογένειας.

Στο συνέδριο, η παρουσία έμπειρων ειδικών στο χώρο των νευροαναπτυξιακών  διαταραχών αλλά και ατόμων που οι ίδιοι βιώνουν ανάλογη εμπειρία, ως ομιλητές και ως  συντονιστές των παρουσιάσεων και συζητήσεων ήταν ιδιαίτερα εποικοδομητική.

Το επιστημονικό προσωπικό της ΕΛΕΠΑΠ παρουσίασε  τη λειτουργία του βιοψυχοκοινωνικού μοντέλου ICF  ο καθένας από τη δική του οπτική γωνία  και ανέπτυξαν  τα προβλήματα  και τους προβληματισμούς  τους καθώς και πρακτικές λύσεις  για την καλύτερη αντιμετώπισή τους.

Ο Dr. Andreas Meyer, Επιστημονικός Διευθυντής του Κέντρου Αποκατάστασης Affoltern am Albis του Πανεπιστημιακού Παιδιατρικού Νοσοκομείου της Ζυρίχης, είπε μεταξύ άλλων σχετικά με το Βιοψυχοκοινωνικό Μοντέλο: «….. προκειμένου να επιτευχθούν θεραπευτικοί στόχοι στην ιατρική αποκατάσταση είναι απαραίτητος ένας οδηγός – guide, το ICF,  και συγκεκριμένα για τα παιδιά η έκδοση του ICF – CY, που πηδαλιουχεί την διαδικασία ολιστικής αποκατάστασης, πλήρως εξατομικευμένα, με την διεπιστημονική ομάδα να μελετά όλα τα δεδομένα του παιδιού και της οικογένειας του, της λειτουργικότητας και του περιβάλλοντος του, προτού θεσπίσει ρεαλιστικούς στόχους για την επίτευξη της μέγιστης λειτουργικότητας και συμμετοχής του παιδιού.», παρομοιάζοντας την όλη διαδικασία, σαν την κατάκτηση της κορυφής του ΟΛΥΜΠΟΥ, για την οποία ο αναρριχητής χρειάζεται την  καθοδήγηση ενός έμπειρου οδηγού. Επίσης η συνεργάτιδα του φυσικοθεραπεύτρια κα Corinna Gerber, παρουσίασε την αποκατάσταση του άνω άκρου με τη βοήθεια της Υποστηρικτικής Τεχνολογίας με θεαματικά αποτελέσματα της εφαρμογής της στο Κέντρο τους.

Η Ειρήνη Ζαχαρά, Απόφοιτος ΕΛΕΠΑΠ Εργαζόμενη ARTεμείς Κοιν.Σ.Επ., συγκίνησε τους παριστάμενους με την βιωματική παρουσίασή της, «…Οι άνθρωποι της  ΕΛΕΠΑΠ με βοήθησαν να αναπτύξω τις ικανότητές μου, να αναγνωρίσω, να αποδεχτώ και να αντισταθμίσω τις δυσκολίες μου, μου  δώσανε δύναμη να προχωρήσω και να αποκτήσω προσδοκίες και οράματα. Γυρνώντας πίσω στην ΕΛΕΠΑΠ ως εργαζόμενη βλέπω να αλλάζει η θεραπευτική νοοτροπία τότε έβλεπαν την εξωτερική εμφάνιση, εστίαζαν στην κινητική εξέλιξη με καθημερινές ασκήσεις χωρίς να  συνδέεται αυτή η υπερπροσπάθεια με τις  δραστηριότητες καθημερινής Ζώης, και τη Συμμετοχή…». 

Η Δέσποινα Νικολακούδη, Απόφοιτος ΕΛΕΠΑΠ,  Παιδαγωγός Δημοτικής Εκπαίδευσης, συγκλόνισε και δίδαξε με την μαρτυρία της «..Η συγκίνησή μου ήταν μεγάλη, καθώς διαπίστωσα πως το έργο της ΕΛΕΠΑΠ δε σταματάει με την αποχώρηση των παιδιών από τα προγράμματά της, αλλά συνεχίζεται σε κάθε σημαντική στιγμή της ζωή τους…Τα τελευταία 8  χρόνια εργάζομαι ως εκπαιδευτικός, σε σχολεία του Πειραιά και της Σαλαμίνας.…οι ερωτήσεις και απορίες των μικρών μου μαθητών, με έπιαναν εξ απροόπτου.