ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΟΥΝΤΟΣ: «Τί θα συνέβαινε “αν οι γυναίκες κυβερνούσαν τον κόσμο;”»

*Του Ιωάννη Ρούντου

Τί θα συνέβαινε “αν οι γυναίκες κυβερνούσαν τον κόσμο;”

Στην επαναλαμβανόμενη καθημερινότητα – στις ρουτίνες μας, αξίζει να επιζητούμε μια αλλαγή ρότας τακτικά. Ένα ανανεωτικό, εμβόλιμο γεγονός, για νέες εμπειρίες και ερεθίσματα που εμπλουτίζουν τα βιώματα και διευρύνουν τους ορίζοντές μας.

Τα μουσεία και οι χώροι τέχνης είναι εκεί και προκαλούν για μια εναλλακτική ρότα, ακόμη και σ’ ένα δίωρο διάλειμμα από την εργασία, που μπορεί να συνδυαστεί και με ένα ελαφρύ γεύμα ξεφυλλίζοντας τον κατάλογο κάποιας έκθεσης. Όπως στο ΕΜΣΤ (Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης – The National Museum of Contemporary Art) – emst.gr στο άλλοτε κτήριο του ΦΙΞ, για όσους/ες έχουν μνήμες. Προσφέρεται περισσότερο στους εργαζόμενους/ες στη Λεωφόρο Συγγρού και ολόγυρα και ακόμη καλύτερα τις Κυριακές σε όλους/ες, καθώς το κέντρο της Αθήνας γίνεται πιο φιλικό.

Από πέρυσι τον Δεκέμβριο έως και το φετινό φθινόπωρο, στο ΕΜΣΤ παρουσιάζεται ένας κύκλος εκθέσεων υπό τον τίτλο – διερώτημα “Κι αν οι γυναίκες κυβερνούσαν τον κόσμο;”.

Οι εκθέσεις αφορούν στο έργο γυναικών ή καλλιτεχνών που αυτοπροσδιορίζονται ως “θηλυκότητες”. Πυροδοτούν σκέψεις για το τί θα συνέβαινε αν στη διακυβέρνηση κυριαρχούσαν θηλυκά γνωρίσματα όπως η ενσυναίσθηση, η φροντίδα, η φιλαλληλία αντί του ανελέητου ανταγωνισμού, της βίας και του δικαίου των ισχυρών. Να πω και για το γνώρισμα της εξέχουσας, υπέρτατης δημιουργικής εμπειρίας της μητρότητας (“σύνδρομο της μήτρας”) για το θηλυκό, που αίρεται ταπεινά πάνω από κάθε επικίνδυνη έκφραση αλαζονικής δημιουργίας που χαρακτηρίζει το άρρεν;

Στο ΕΜΣΤ μπορείτε να δείτε έως τις αρχές Νοεμβρίου μια εντυπωσιακή αναδρομική έκθεση – αφιέρωμα στην Ελληνίδα εικαστικό Penny Siopis (ενδεικτικά, οι εικόνες 1-3). Στην πρώτη εικόνα ένα ηχηρό μήνυμα σε μια σπάνια κάρτα του 1988 από το αρχείο της: “The Hand that Rocks the Grandle is the Hand that Rules the World” (“Το χέρι που κουνάει το λίκνο είναι το χέρι που κυβερνά τον κόσμο” – από ποίημα του William Ross Wallace – 1865).

Ακόμη, την έκθεση “Γυναίκες, μαζί” με 49 έργα (25 καλλιτέχνιδες). Επίσης, πορτρέτα σημαντικών γυναικών με δυνατή ιστορία καταξίωσης, από τη διάσημη φωτογράφο Lola Flash (ενδεικτικά, εικόνες 4-7). Και μην παραλείψετε τη μόνιμη έκθεση! Σταθείτε στους/στις δημιουργούς των χρόνων της αμφισβήτησης, της δεκαετίας του 1970: Χρύσα Ρωμανού (εικ. 8), Νίκο Κεσσανλή (εικ. 9), Βλάση Κανιάρη, Δημήτρη Αληθεινό, Γιώργο Λαζόγκα, Λήδα Παπακωνσταντίνου, Γιάννη Ψυχοπαίδη κ.ά. Θα αισθανθείτε πιο πλήρεις!